Φωτογραφίες

Ιστορικά Στοιχεία

Το χωριό Απόλλωνα απλώνεται σε ένα έφορο οροπέδιο στα μεσόγεια του νησιού σε απόσταση 43χλμ. από την πόλη της Ρόδου. Στο κέντρο του οικισμού βρίσκεται ο ενοριακός ναός της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, ο οποίος ανεγέρθηκε στη θέση προγενέστερου της ιπποτικής περιόδου επ’ ονόματι της Θεοτόκου. Ο σημερινός ναός οικοδομήθηκε το 1858 από τον αρχιτέκτονα Κωνσταντίνο Παρασκευά, σύμφωνα με την κτητορική επιγραφή της δυτικής εισόδου. Πρόκειται για μονόχωρη σταυροθολιακή βασιλική δωδεκανησιακού τύπου με πρόναο με πατάρι γυναικωνίτη, από την κλίμακα του οποίου υψώνεται πενταόροφο κωδωνοστάσιο.

Το πλούσια διακοσμημένο ξυλόγλυπτο και εν μέρει επιχρυσωμένο τέμπλο του ναού με την καθ’ ύψος τριμερή διαίρεση, κατασκευάστηκε από τον Γιακουμή Μάκρα (1858-1863) ή κατά μία άλλη εκδοχή από τον Κύριλλο τον Λίνδιο σε στυλ οθωμανικού μπαρόκ. Οι δεσποτικές εικόνες του χρονολογούνται στα 1863, σύμφωνα με τη χρονολογία που φέρει η εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Εξαίρεση αποτελεί η εικόνα του Χριστού, η οποία φαίνεται να προέρχεται από παλαιότερη εκκλησία, καθώς η επαργύρωσή της τοποθετείται στα 1772.

Δεξιά του τέμπλου και σε συνέχεια με αυτό υπάρχει περίτεχνο ξυλόγλυπτο προσκυνητάρι που φιλοξενεί την αμφίπλευρη εικόνα της Παναγίας Καρυωνίτισσας και του Γενέσιου της Θεοτόκου. Πλησίον της εισόδου υπάρχει ακόμη ένα προσκυνητάρι με τη θαυματουργή εικόνα της Βρεφοκρατούσας Παναγίας της Μικρασιάτισσας, μέρος της οποίας έχει επαργυρωθεί και στολιστεί με ημιπολύτιμους λίθους. Από το πλαίσιο της βρίσκονται αναρτημένα τάματα ως δημόσια μαρτυρία ευγνωμοσύνης, κυρίως από άτεκνες γυναίκες, των οποίων η έκκληση για απόκτηση τέκνων εισακούσθηκε.

Από τις υπώρειες του πανέμορφου και κατάφυτου βουνού του Προφήτη Ηλία (υψ.798 μ.), στο κέντρο περίπου της νοτιοδυτικής πλευράς του νησιού, κοντά στο μυθικό βουνό του Αταβυρίου Δία, τον Ατάβυρο (1216 μ.), ξεκινούν αμφιθεατρικά τα σπίτια τού επάνω μέρους του χωριού, κτισμένου σε υψόμετρο 200 περίπου μέτρων από τη θάλασσα, σε απόσταση 52 χιλιομέτρων από την πόλη της Ρόδου.

Κι από τις νερομάνες του ίδιου βουνού, πηγάζουν τα τρεχούμενα νερά που χάρισαν στον οικισμό των Απολλώνων, την πρασινάδα, τις ψηλές καρυδιές, τις απιδιές και τις κληματαριές του, αλλά και την προσωνυμία, «πολύυδρος»

Μέσα σ’ αυτό το απαράμιλλο και μοναδικό φυσικό περιβάλλον, κτίσθηκαν τα σπίτια των κατοίκων, πολλά ακόμα, παρά την οικοδομική ανάπτυξη, μονώροφα, κτισμένα με γρανιτόλιθο, με τοιχοδομία θαυμαστή, από πέτρες πλακόστενες, δεμένες με τέχνη, καλοζυγισμένες, τορνευτές κι άγριες, δημιουργήματα της τέχνης και των αισθημάτων του ντόπιου λαϊκού τεχνίτη, με στέγες από πατελιά, που τις υποβαστάζουν κυπαρισσόξυλα, ενώ αυλές και κηπούλια, με μεθυστικά αρώματα λουλουδιών, συμπληρώνουν το μαγικό τοπίο-όαση, για το γαλήνεμα της ψυχής του ανθρώπου.

Τα «Απόλλωνα», παλαιά Κοινότητα, μια από τις 42 του νησιού, μετά τη διοικητική μεταρρύθμιση «Καποδίστριας», του 1997, ανήκει πλέον στον ευρύτερο Δήμο Καμείρου, από το όνομα της αρχαίας Καμίρου, ιδρύτριας, μαζί με τη Λίνδο και την Ιαλυσό, της πόλης της Ρόδου, το 408/7 π.Χ.

Η ιστορία του χωριού, είναι πλούσια και μακραίωνη, όπως, άλλωστε, και όλου του νησιού της Ρόδου. Το όνομά του μυθικό, παρμένο, από τον προστάτη της Ρόδου, το θεό του ήλιου και του φωτός, τον Απόλλωνα.

Από επιγραφή της περιοχής, συνάγεται ότι εκεί κοντά ήταν η αρχαία Κάμυνδος, κέντρο του Δήμου Καμυνδίων. Στο μεσαίωνα το χωριό ήταν ονομαστό για τη λατρεία της Παναγίας.